Είναι ανεπίτρεπτο για μια χώρα με σοβαρά προβλήματα ξηρασίας και έλλειψης νερού να είναι απροετοίμαστη απέναντι στην υδατική κρίση και να καταφεύγει σε βιαστικές και επιπόλαιες λύσεις πανικού. Η δρ Ξένια Λοϊζίδου, ειδικός σε θέματα υδραυλικής μηχανικής, επισημαίνει ότι πέρα από τις μονάδες αφαλάτωσης, η έμφαση πρέπει να δοθεί στις επενδύσεις στις υποδομές και στη σωστή διαχείριση των χρήσεων νερού, όπως η αποφυγή καλλιεργειών που απαιτούν πολύ νερό, η μείωση της τσιμεντοποίησης και η προσαρμογή των πρακτικών καλλιέργειας.
Η δρ Λοϊζίδου υπογραμμίζει πως οι νέες εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, αν και χρήσιμες, θα παράγουν περιορισμένες ποσότητες νερού, με υψηλό κόστος. Εκφράζει απορία γιατί δεν αξιοποιούνται διαθέσιμες πηγές, όπως το επεξεργασμένο νερό από μονάδες αποβλήτων. Επίσης, θέτει ερωτήματα για την απόρριψη της άλμης και τις επιπτώσεις της στη θαλάσσια ζωή, εστιάζοντας στη σημασία της περιβαλλοντικής προστασίας.
Ανησυχεί επίσης για την τεχνολογία και τα καύσιμα των μονάδων αυτών και προειδοποιεί για τις οικονομικές επιπτώσεις στους καταναλωτές λόγω πιθανών προστίμων από την αυξημένη χρήση ορυκτών καυσίμων. Παράλληλα, επικρίνει την περιβαλλοντική πολιτική που δεν ενσωματώνει τις νέες υποδομές σε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό.
Η Λοϊζίδου εκφράζει δυσφορία για την τρέχουσα κατάσταση όπου η ασφάλεια υδροδότησης δεν έχει βελτιωθεί από το παρελθόν, παρά τις υπάρχουσες μελέτες. Επισήμανε ότι το δίκτυο υδροδότησης είναι παλαιωμένο, με μεγάλες απώλειες, και χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Η απερήμωση αποτελεί επίσης ένα κρίσιμο ζήτημα, καθώς καθιστά τις γαίες λιγότερο αποδοτικές και απαιτεί περισσότερους πόρους για να τις συντηρήσει.
Τέλος, επισημαίνει την αναγκαιότητα για ολοκληρωμένες μελέτες πριν από την εγκατάσταση νέων υποδομών και υπογραμμίζει τις συνέπειες των βιαστικών αποφάσεων.
