Η οικογένεια Γουάις απολάμβανε τα έργα τέχνης που είχε συλλέξει στο σπίτι της, αλλά δεν τα προσέφερε σε μουσεία. Αυτή η συλλογή ήταν «τόσο ιδιωτική», που ούτε καν οι ειδικοί της Christie’s δεν γνώριζαν το περιεχόμενό της.
Η προσέγγιση αυτή αναδεικνύει μια σημαντική τάση στον τομέα των επενδύσεων στην τέχνη. Πολλοί συλλέκτες προτιμούν να διατηρούν τις συλλογές τους ιδιωτικά, ως μια στρατηγική προστασίας της αξίας και της μοναδικότητας των έργων τους. Αυτή η επιλογή επιδρά στην αγορά τέχνης, καθώς περιορίζει την προσβασιμότητα αυτών των έργων στο κοινό και στα μουσεία, διατηρώντας έτσι την αποκλειστικότητα και την αίγλη των κομματιών.
Από την άλλη πλευρά, η απουσία των έργων από δημόσιες εκθέσεις πιθανώς να επηρεάζει την αναγνωρισιμότητα και την εμπορική αξία τους μακροπρόθεσμα. Η ισχυρή ζήτηση για τη συλλογή έργων τέχνης σε συνδυασμό με την περιορισμένη προσφορά μπορεί να οδηγήσει σε αυξήσεις στις τιμές, προσδιορίζοντας κομβικές στρατηγικές για επενδυτές και συλλέκτες.
Η διατήρηση ιδιωτικών συλλογών υπογραμμίζει επίσης τη μεταβαλλόμενη φύση της επιχειρηματικής ζωής στη σύγχρονη αγορά τέχνης. Οι συλλέκτες, όπως η οικογένεια Γουάις, συμμετέχουν στην αγορά με έναν τρόπο που ανταγωνίζεται τις παραδοσιακές πρακτικές, επαναστατώντας εναντίον των συμβατικών προτύπων των εκθέσεων και των πωλήσεων μέσω δημοπρασιών.
Συνεπώς, η κατάσταση αυτή αποτυπώνει ένα ευρύτερο φαινόμενο στην αγορά έργων τέχνης και τις αλλαγές στις στρατηγικές επένδυσης, που απαιτούν από τους ενδιαφερόμενους να προσαρμόσουν την προσέγγισή τους στην ιδιαίτερη δυναμική αυτού του τομέα.