Το Ηνωμένο Βασίλειο, κάποτε πρωτοπόρο στη δέσμευση για μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2050, βιώνει τώρα ένα κλίμα πολιτικής διάσπασης. Στην αρχή, το νομοσχέδιο πέρασε σχεδόν ομόφωνα, αλλά η κατάσταση σήμερα είναι εντελώς διαφορετική.
Η πολιτική σκηνή έχει αλλάξει δραματικά. Το Εργατικό Κόμμα θέτει επιταγή για καθαρή ενέργεια έως το 2030, ενώ οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες επιθυμούν πιο γρήγορη επίτευξη των στόχων. Οι Συντηρητικοί, από την άλλη, αναθεωρούν ή ακόμη και αναστέλλουν τις πολιτικές τους, ενώ το Reform UK θέτει ερωτήματα σχετικά με τη χρησιμότητα του στόχου αυτού.
Αυτό το νέο σκηνικό αντικατοπτρίζει και ανησυχίες της κοινής γνώμης. Αν και η αγωνία για την κλιματική αλλαγή δεν έχει μειωθεί, η συζήτηση έχει στραφεί σε θέματα όπως το κόστος ζωής και η ενεργειακή ασφάλεια. Οι διαιρέσεις είναι πιο εμφανείς μεταξύ των πολιτικών, με τις θέσεις να πολώνονται έντονα ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά.
Οι φιλοπεριβαλλοντικές ελπίδες των Συντηρητικών έχουν υπονομευθεί από την ανάδειξη στελεχών που επικρίνουν τους στόχους του 2050. Αντίθετα, στο Εργατικό Κόμμα, ενώ παραμένουν ενωμένοι στην προώθηση πράσινης ανάπτυξης, υπάρχουν φωνές που απαιτούν προστασία των θέσεων εργασίας εν μέσω αυτής της μετάβασης.
Με τόσες πολιτικές και οικονομικές ελπίδες να εδράζονται σε πράσινες πολιτικές, η πιθανή απόσυρση από τους στόχους ενέχει σημαντικούς κινδύνους. Η επιτυχία ή η αποτυχία της πράσινης ατζέντας μπορεί να καθορίσει την πολιτική μοίρα των κομμάτων στις επόμενες εκλογές, οδηγώντας σε αβέβαιες αλλά κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον.
