Ο Σαούλ Λουτσιάνο Λιούγια, ένας Περουβιανός αγρότης, ισχυρίστηκε ότι το νερό στη λίμνη Παλακακότσα έχει αυξηθεί, απειλώντας την πόλη του. Ένα γερμανικό δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του κατά της εταιρείας RWE, υποστηρίζοντας ότι οι εκπομπές της συνέβαλαν στο λιώσιμο των παγετώνων στο Περού.
Ο Λιούγια ζητούσε αποζημίωση €17,000 για έργα προστασίας από πλημμύρες. Ωστόσο, το δικαστήριο στο Χαμ αποφάσισε να μην προχωρήσει η υπόθεση και απέκλεισε τις εφέσεις, τερματίζοντας την δεκαετή του νομική μάχη.
Η RWE ανέφερε ότι δεν ήταν ενεργή στο Περού και αμφισβήτησε την επιλογή της. Επίσης, υπογράμμισε τα σχέδιά της για απανθρακοποίηση μέχρι το 2040. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο κίνδυνος πλημμύρας δεν ήταν επαρκής για την υπόθεση, όμως άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο οι εταιρείες ενέργειας να θεωρηθούν υπεύθυνες για τις εκπομπές τους.
Η υπόθεση του Λιούγια έγινε σύμβολο για τους αγωνιστές του κλίματος που ελπίζουν να επιτύχουν μια δεσμευτική νομική απόφαση για μεγάλες εταιρείες. Ο Λιούγια, οδηγός βουνών και αγρότης, υποστήριξε ότι οι αυξήσεις της θερμοκρασίας έλιωναν τους παγετώνες κοντά στην Χουάρας, και ότι η λίμνη Παλακακότσα είχε πλέον τέσσερις φορές περισσότερο νερό από το 2003, απειλώντας με πλημμύρες.
Ισχυρίστηκε ότι οι εκπομπές της RWE αύξαναν τη θερμοκρασία στην περιοχή και ζήτησε χρηματοδότηση για κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων. Το 2013, δεδομένα ανέφεραν την RWE ως έναν από τους μεγαλύτερους ρυπαντές.
Πρώτη φορά το 2015 το χαμηλότερο δικαστήριο στη Γερμανία απέρριψε την υπόθεσή του, αλλά το 2017 ο Λιούγια κέρδισε την έφεση του. Οι δικηγόροι του έλεγαν ότι η RWE ήταν υπεύθυνη για το 0,5% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 και ζητούσαν πληρωμή για την κατασκευή ενός αντιπλημμυρικού έργου αξίας $3,5 εκατ.
Η περιβαλλοντική οργάνωση Germanwatch, που υποστήριξε την υπόθεση του Λιούγια, χαρακτήρισε την απόφαση ως νομική ιστορία, ελπίζοντας ότι η απόφαση θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά παρόμοιες υποθέσεις σε άλλες χώρες.
